Vahşî: Kamış kalemin ortası kesik ucunun
yazıdan yana olan kısmına verilen ad. Yazandan yana olan kısmına ünsî denir.
Nesih, sülüs, rik'a'da vahşî taraf ünsîden dar, divanî, kırma ve deşti'de daha
geniş, nestalik'te ise ikisi de eşit olur.
Vakfe: Durak, durulacak yer, nokta. Bk.
Durak.
Vakfe Gülü: Ayetlerin sözbaşlarına veya sonlarına
konan ve nokta görevi yapan tezhibli çiçeklere verilen addır.
Vakıf Gülü: Bk. Vakfe gülü, GÜL.
Vakıf Kitap: Herhangi bir kütüphane, cami ve
benzejri bir kuruma vakıf olarak verilen kitap. Böyle kitaplarda genellikle
vakıf mührü bulunur.
Vakıf Kitaplık: Toplumun yararlanması için sonsuz
olarak bağışlanmış bulunan ve vakıf şartlarına uygun bir hizmet vermekle
yükümlü bulunan kitaplık. Padişah, sultan ve devlet adamlarının kurdukları
vakıf kitaplıkların birçoğunun koleksiyonları bugün Süleymaniye Kütüphanesinde
bulunmaktadır.
Varak:
1. Yaprak, tabaka,
2. Yazma eserlerden her bir
yaprak. Ön yüzü (a), arka yüzü (b) olarak numaralanır.
Varak altın: Bk. Altın varak.
Varakçı: Varak altım hazırlayan ustalar.
Varakçılık: Altın eziciîiği.
Vâsıtî: Kamış kalemlerin iyi cinsinden birine
verilen ad. Gelibolulu Âlî, Mendkib-i Hünerverari'da «Tahkik-i hakik
hoş-nüvisan-ı cihan ve rakam -giran-ı maaprif-nişan olan üstâdlara vâcibdir ki
kalem kısmının elbette vasilisini kullananlar» demektedir.
Vasla: İlk tuğraların bir kısmında padişah
ve babasının isim ve unvanları ile tuğrayı tamamlayan işaretlerden başka bazı
şekiller daha bulunmaktadır. Bunlardan ilk defa bahseden P.Wittek, bu şekillere
«Vasla» adını verir. Wittek'e göre vaslalar tuğranın bizzat tuğra sahibi
tarafından çekilmiş olabileceğini gösterir. Bilinen vaslalı tuğralar: Orhan, I.
Murad, I. Bayezid, Emir Süleyman, I. Mehmed, II. Murad (Şehzadelik tuğrası),
II. Mehmed (Şehzadelik tuğrası).
Vassal: Bozulmuş ve dağılmış el yazması
kitapları tamir eden ve kâğıtları yenileyerek sayfaları birbirine birleştiren
(vasi eden) sanatkâr. Sayfaları yapışan eski yazılı bir kitabın sayfalarını
ayıran sanatkâra da vassal denir.
Vassale:
1. Kâğıtları bozulup
yırtılmış yazma eserlerde bu kısımlara kâğıt eklenerek yapılan tamir biçimi.
Her iki kâğıt traş edilip birbiri üzerine bindirilmek suretiyle tamir yapılır
ve ek eri belli olmaz.
2. Yazma kitaplarda
kırılmış cedvellerin (cedvel kesiğinin) tamirine de bu ad verilir. Çerçeve
vaziyetinde kalan yan kâğıtlar, dikkatle ortalarından yatay biçimde ikiye
ayrılarak, asıl çerçeve içinde kalan yazılı kısmın kenarları inceltilir ve
çerçevenin ayrılan kısımları arasına sokulup, muştalamak suretiyle yapıştırılır.
3. Metnin yazıldığı kâğıt
ile yazı dışında kalan bölümü meydana getiren kâğıdın ayrı cinslerden olması
durumu.
Vazolu çiçek motifi: Daha çok lake kitap cildlerinde
görülen realist çiçek motiflerinin bir türüdür.
Veziri: Yazma eserlerin dört köşe ve kare
biçimlilerine verilen ad. Bu kitaplar çoğunlukla küçük boyutlu olurdu.
0 yorum :
Yorum Gönder